Via ferraty Ponte di Legno i Tonale

Spraw, aby Twoje doświadczenie górskie było jeszcze bardziej intensywne i wybierz się na via ferraty w Dolomity! To niebywały świat skalnych dróg ubezpieczonych stalową liną, która służy do asekuracji. Dolomity przez wielu bywają uznawane za najpiękniejsze pasmo alpejskie. Program obejmuje przejścia ferratami w masywie Adamello-Presanella, w sąsiedztwie potężnych szczytów Gruppo di Brenta i w otoczeniu niedostępnych przez wieki lodowców, gdzie panuje krajobraz niczym z bajki, z mnóstwem tras trekkingowych i dróg wspinaczkowych, a kolejki linowe zabierają turystów w ich najwyższe partie przez cały rok. Przy asyście doświadczonych przewodników alpejskich zrealizujesz swoje marzenia o podjęciu wyzwania i przemierzeniu jednych z najładniejszych szlaków o wspinaczkowym charakterze wśród efektownych, strzelistych masywów górskich i oszałamiających widoków.

standardowy:
2-os. (możliwość 1 dostawki) ; ok. 16 m²; klimatyzowany; łazienka (wanna lub prysznic, wc, suszarka, zestaw kosmetyków); telewizor; telefon; sejf; balkon; widok na góry

restauracje:
restaruacja - dania w formie bufetu lub serwowane, kuchnia włoska i międzynarodowa; kawiarnia
Half board:
śniadanie (7.30-09.30) w formie bufetu w restauracji, do śniadania świeżo parzona kawa z ekspresu; kolacja (19.00 - 21.00) serwowane w restauracji, napoje do kolacji dodatkowo płatne

Mapa wycieczki objazdowej:
​Mediolan • Ponte di Legno • Passo Tonale • lodowiec Presena • Corno Lagoscuro ​• Passo del Castellacio • Malga Valbiolo • Monte Tonale Orientale • Punta d'Albiolo • Torrione d'Albiolo • Passo dei Contrabbandieri

1. DZIEŃ.:
Zbiórka uczestników na lotnisku w Warszawie. Przelot do MEDIOLANU. Przejazd do miejscowości PONTE DI LEGNO w Dolomitach, które wraz z Passo Tonale tworzą jeden z najpopularniejszych ośrodków narciarskich w Alpach, a latem są celem wyjazdów trekkingowych w regionie Val di Sole. Zakwaterowanie w hotelu. Kolacja. Nocleg.
2. DZIEŃ.:
Śniadanie. Wyprawa na VIA FERRATĘ SENTIERO DEI FIORI w masywie Adamello-Presanella, z rozsianymi u ich podnóży licznymi jeziorami polodowcowymi. W czasie I wojny światowej droga ta była wykorzystywana przez włoskich żołnierzy do zabezpieczania swoich pozycji w górach. W tym miejscu historia łączy się z pięknymi widokami. Trasa prowadzi wzdłuż starych okopów, sztolni oraz zasieków. Sporą dozę adrenaliny zagwarantują występujące tu liczne klamry oraz dwa mosty o długości przekraczającej kilkadziesiąt metrów. Przejazd do PASSO TONALE. Wjazd koleją gondolową na LODOWIEC PRESENA (3068 m n.p.m.). Przejście długim trawersem na przełęcz Passo di Lagoscuro z obwarowaniami z czasów I wojny światowej. Po drodze widok na dolinę z jeziorem Scuro i górującym nad nim masywem Adamello. Następnie podejście z przełęczy na CORNO LAGOSCURO (3165 m n.p.m.) z przepięknymi panoramicznymi widokami. Stąd via ferrata prowadzi przez strome zejścia i podejścia oraz półki skalne dochodząc do dwóch mostków rozpostartych nad kilkusetmetrową przepaścią. Pokonanie przepaści to zdecydowanie najbardziej ekscytujący odcinek wyprawy. Ostatnim etapem ferraty jest dojście do przełęczy PASSO DEL CASTELLACIO (2963 m n.p.m.) ze sztolnią z czasów I wojny światowej, a następnie zejście zboczem do stacji kolejki Passo Paradiso i zjazd gondolą na przełęcz Passo Tonale. Powrót do hotelu. Kolacja. Nocleg. Trasa: ok. 5 km/ok. 6 godz. Suma podejść: +760 m. Suma zejść: -800 m. Wspinaczka: 250 m. Trudność via ferraty wg skali austriackiej: B/C.
3. DZIEŃ.:
Śniadanie. Czas wolny na odpoczynek i relaks na łonie natury lub samodzielne eksplorowanie gór w obrębie PARKU PRZYRODY ADAMELLO-BRENTA, który jest największym obszarem chronionym w prowincji Trentino. Możliwość wybrania się na trekking jednym z wielu wytyczonych szlaków pieszych na obszar górski obfitujący w rwące strumienie, spektakularne wodospady, dziesiątki czarujących jezior oraz ogromne ściany skał i wapienia Dolomitów przybierające fantastyczne formy. Kolacja. Nocleg.
4. DZIEŃ.:
Śniadanie. Wyprawa na VIA FERRATĘ SENTIERO DEGLI AUSTRIACI. Jest to kolejna bardzo interesująca trasa, która oprócz tego, że oferuje spektakularne widoki na masywy górskie Presanella, Adamello i Ortles-Cevedale, to zawiera także mnóstwo pozostałości i cennych świadectw historycznych z czasów I wojny światowej. Przejazd do Passo Tonale. Wjazd koleją gondolową na szczyt MALGA VALBIOLO (2250 m n.p.m.). Przejście trawersem na szczyt MONTE TONALE ORIENTALE (2696 m n.p.m.). Na trasie znajdują się liczne stanowiska artyleryjskie i obwarowania militarne. Dalej trasa podchodzi na szczyty PUNTA D'ALBIOLO (2969 m n.p.m.) oraz TORRIONE D'ALBIOLO (2969 m n.p.m.). Zejście na przełęcz PASSO DEI CONTRABBANDIERI i powrót do stacji kolejki Malga Valbiolo. Zjazd koleją gondolową do Passo Tonale i powrót do hotelu. Kolacja. Nocleg. Trasa: ok. 9 km/ok. 5 godz. Suma podejść: +490 m. Suma zejść: -790 m. Wspinaczka: 180 m. Trudność via ferraty wg skali austriackiej: A/B.
5. DZIEŃ.:
Śniadanie. Wykwaterowanie. Transfer na lotnisko w Mediolanie. Powrót do Polski.

Cena obejmuje:
4 noclegi w hotelu ***; 2-os. pokoje z łazienkami (możliwość 1 dostawki); wyżywienie: 4 śniadania i 4 kolacje; przelot: Warszawa – Mediolan Bergamo – Warszawa; transfer: lotnisko – hotel – lotnisko; transfery wewnętrzne; opieka anglojęzycznego instruktora i przewodnika alpejskiego; zestaw sprzętowy via ferrata niezbędny do uprawiania tego typu turystyki wraz z przeszkoleniem z prawidłowego sposobu obsługi: uprząż wspinaczkowa, lonża na via ferraty, kask wspinaczkowy, dodatkowa lonża odpoczynkowa; bilety na wjazd i zjazd koleją linową zgodnie z programem; ubezpieczenie KL i NW Itaka Complex rozszerzone o następstwa uprawiania sportów wysokiego ryzyka
Cena nie obejmuje:
Obowiązkowe opłaty na miejscu: opłata turystyczna: ok. 2 EUR/os./dzień, napiwki: ok. 2 EUR/os./dzień.
Uwagi:
Program przeznaczony dla osób pełnoletnich, zdrowych, przygotowanych kondycyjnie do aktywności zawartych w programie, posiadających minimum podstawowe umiejętności techniki wspinania bez lęku wysokości i wrażliwości na ekspozycję w górskim terenie.; Program i kolejność zwiedzania mogą ulec zmianie w zależności od panujących warunków atmosferycznych danego dnia.; Zalecany ekwipunek: lekki plecak ok 40 l z pasem biodrowym, kijki trekkingowe, spodnie trekkingowe, kurtka membranowa (nieprzemakalna i przeciwwietrzna), nieprzemakalne buty trekkingowe, bielizna termoaktywna, nakrycie głowy, okulary przeciwsłoneczne z filtrem UV, krem z filtrem, lampka czołowa, napoje nawadniające, leki osobiste.; Poziom trudności dróg via ferrata zostały podane w programie wg skali austriackiej (od A do G), zgodnie z którą: A (Ferrata łatwa) – przeznaczona dla turystów mających choć niewielkie doświadczenie górskie. Pokonywanie szlaku wymaga wzmożonej uwagi w związku z częściową ekspozycją nad przepaścistym terenem. B (Ferrata nieco trudna) – wymaga dużego doświadczenia górskiego, gdyż szlak biegnie w znacznej mierze eksponowanym terenem bez ubezpieczeń. Dłuższe odcinki są wyposażone w stalowe liny poręczowe. C (Ferrata trudna) – wymaga obowiązkowej asekuracji za pomocą lonży. Bardzo trudne fragmenty są wyposażone w drabiny i klamry, wymagają od uczestnika siły i znajomości technik wspinania. Odpowiednia dla osób początkujących, jednak mających doświadczenie w górskim terenie. D (Ferrata bardzo trudna) – przeznaczona dla specjalistów lub osób z doświadczeniem we wspinaczce. Odcinki mocno eksponowane, niekiedy przewieszone, podczas gdy stopnie stają się coraz mniejsze. Mniejsza liczba stopni i sztucznych ułatwień na drodze. Wymagana dobra odporność na ekspozycję. E (Ferrata nadzwyczaj trudna) – przeznaczona dla ekspertów, wymagana bardzo dobra kondycja fizyczna i odporność na długotrwałe przebywanie w znacznej ekspozycji. F (Ferrata skrajnie trudna) – przeznaczona dla ekspertów ze świetną kondycją, znających w stopniu bardzo dobrym techniki wspinaczkowe i linowe. Występują mocne przewieszenia, małe stopnie lub płyty pionowych ścian bez stopni. G (Ferrata ekstremalnie trudna) – poza trudnościami z zakresu F pojawia się wspinaczka w dachu i wyjścia z nich na płytę.; Ocena poziomu trudności drogi via ferrata wg skali austriackiej odnosi się do najtrudniejszego odcinka na trasie przejścia, a nie do całej drogi.; Na ocenę poziomu trudności mają wpływ takie czynniki, jak: ekspozycja, nachylenie, przeszkody do pokonania, rodzaj skały oraz sposób zakotwiczenia liny.